Op de bank

Een avondje op de bank, want Nederland tegen Noorwegen in de laatste wedstrijd in de kwalificatiewedstrijd om het WK wil ik niet missen. Ik ga zelfs niet naar de gymnastiek, en dat terwijl ik nooit de gymnastiek oversla. 

Maar Bobby had een oude vriendin op visite en we zaten einde middag gezellig de  haardkachel te stoken, Elzasser zuurkool te dikkedakken en een glaasje wijn. En ijs toe. Niet helemaal volgens de richtlijnen van de consulente, zeg maar, maar morgen ga ik weer serieus voort. Dus ik blijf thuis. 

Het is echt een matige wedstrijd, eigenlijk niks aan, ik val er af en toe gewoon bij in slaap. Maar de laatste tien minuten dan toch twee goals. Dus grote grote vreugde bij ‘onze jongens’. Zie de foto. 

Ik geniet altijd erg van de voor- en nabeschouwingen. Wat een gelul. de voetballers en de coach zelf zeggen allemaal glunderend dat ze heel goed gespeeld hebben, maar Bobby en ik hebben de hele avond op die bank zitten mopperen dat ze almaar naar achteren speelden in plaats van naar voren. De ‘analisten’ Rafaël van der Vaart en Pierre van Hooijdonk bevestigen ons daarin. Die zagen ook een stel angsthazen die na het debacle tegen Montenegro afgelopen zaterdag als de dood waren. En Van Gaal in rolstoel maar bluffen hoe goed ze speelden.

Ik vind de biografietjes van de voetballers allemaal zo boeiend. Zoals vorige week Cyriel Dessers Vlaamse jongen: bruin met blauwe ogen. Die als invaller al een paar keer  in  de extra tijd Feyenoord aan een overwinning helpt. Vlaamse vader, Nigeriaanse moeder. Eerder al zocht ik naar Donyell Malen die uit Wieringen komt, een Noord-Hollandse moeder heeft en een (afwezige) Surinaamse vader, en grotendeels bij zijn opa en oma opgroeide. Vanavond vind ik weer uit dat Pierre van Hooijdoink een Nederlandse moeder heeft en een Marokkaanse biologische vader, maar die laatste heeft hij nooit gekend. Hij groeide op in West-Brabant. Zijn Nederlandse stiefvader is voor hem zijn vader.