Wil je je eigen stad wat meer waarderen, dan heb ik een tip. Nodig Leen uit. Die is zo enthousiast, dat je niet anders kunt dan haar gelijk geven. Ik heb haar al een tijd niet gezien of gesproken. Ik weet eigenlijk niet waarom, het zal wel Corona zijn, dus ik denk: Ik moet maar eens iets héél leuks verzinnen om haar naar Utrecht te lokken.
Maar het kost helemaal geen moeite, ze vindt het een goed idee en komt meteen, zoals we dat altijd deden en doen.
We spreken om 17u af bij Utrecht CS en gaan vanaf daar het Lumen Trajectum lopen, de lichtsculpturenroute van Utrecht. Amsterdam heeft ook een lichtshow, en die gaan we ook doen, spreken we alvast af, in januari. Nu beginnen we bij TivoliVredenburg.
Jaren geleden liep ik de lichtroute ook al eens, herinner ik me nu, en toen was minstens de helft van de sculpturen / lampen stuk. Ook nu gaat niet alles van een leien dakje: de eerste vier lichtwerken van de route kunnen we helemaal niet vinden.
Toch is het heel genoeglijk, het alsof we op speurtocht zijn in een donkere stad. Want de avondlockdown heeft wel weer als effect dat er maar weinig mensen in de stad zijn, al na zessen nu alles om vijf uur dicht gaat. Het is ineens zo mooi mysterieus is in de duistere oude binnenstad. Ook van Utrecht.
Er zijn nog twee vriendinnen die de route lopen, alleen heel anders, die komen we af en toe in het donker tegen. Bij een Thais afhaalrestaurantje bestellen we wat eten. We eten het op op een leeg terras op het Ledig Erf. Daar fietsen de fietskoeriers af en aan. In lege restaurants zien we eigenaren en koks zitten wachten op bestellingen. ‘n Ervaring als een droom. Het voelt alsof het diep in de nacht is. Een buitenwijk heeft deze sfeer toch niet. Een halve nacht lig ik wakker denkend aan de nachten toen ik in de Jordaan woonde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten