Nina

Betty van het koor wil het graag een schilderij van haar en haar kleindochter. Voor mij valt dat verzoek in de groeidende reeks ‘Die glückliche Oma’. Ze heeft het er al maanden over, maar ze komt steeds niet door met een foto. Woensdag legde ze uit dat haar Wim veel fotografeert maar nooit een foto van haar wil maken. Zo heeft ieder huisje zijn kruisje. Ze heeft nu maar een selfie gemaakt. Dus ik aan het werk, en het meisje is heel moeilijk. Ik zie het ook, ze is het niet precies, maar ik krijg haar niet beter.

Als ik in de middag de foto naar Betty app met de vraag wat ze ervan vindt krijg ik urenlang geen reactie. Doorgaans krijg ik metéén antwoord. Laatst gebeurde dat ook met de tekening van de overleden tante Miep. Haar zoon Neef Rick vond ‘m heel mooi, maar zijn vader niet. De mond klopte niet. Dan voel ik me een paar uur een beetje rot, maar beter dan wat er staat krijg ik het niet. Als ik te lang doorga wordt het een knoeiboel. 

Betty antwoordt pas zaterdagavond laat. Ze was met haar dochter naar de film geweest, schrijft ze. Vandaar haar late reactie. Dat was waarschijnlijk de moeder van het meisje. Het bezwaar is dat Nina (dat moet de naam van het kindje zijn) op de tekening ouder lijkt dan ze nu is.

Mijn procedure is als volgt. Ik maak eerst de tekening en als de mensen ‘m echt mooi vinden mogen ze ‘m kopen. Op die fase dat ze niet (helemaal) tevreden zijn ben ik nog niet helemaal ingesteld.