Chaos

Van de Oekraïne-stress kon ik niet goed slapen en ik ging maar een Franse film op Netflix kijken: Chaos. Ter ontspanning. Het blijkt een feministisch angehauchte komedie met een zwartgallige ondertoon. Uit 2001. De regisseur heet Coline Serreau. Twee vrouwen staan centraal. De ene, Hélène, is een hogere middenklasse-huisvrouw, haar man Paul is CEO maar vooral een lul, hij is alleen maar in zichzelf geïnteresseerd en zij moet overal voor zorgen. Hun zoon studeert, maar neukt vooral een beetje rond. Als Pauls moeder eens per jaar naar Parijs komt om haar zoon te bezoeken wil hij haar niet ontvangen. Geen zin. 

Paul en Helene rijden in de nacht met de auto een meisje aan, dat door drie mannen in elkaar geslagen wordt, bijna dood. Zij is een prostitué. Algerijns. Paul doet de portiers op slot en wast in de wasstraat de auto die onder het bloed zit. Helene kan het voorval echter niet vergeten en gaat bij het meisje in het ziekenhuis op bezoek, Noémie, die daar in coma ligt. Hélène richt zich helemaal op Noémie en kijkt niet meer naar haar echtgenoot en zoon om, die daar tamelijk ontregeld door worden. Noémie komt bij, is doodsbang voor de drie mannen die nog steeds op haar jagen. Haar verhaal: ze was door haar vader uitgehuwelijkt aan een oude man, liep weg van huis en werd verliefd op een pooier. Met alle gevolgen van dien. 

Nou ja, het is best spannend, en hun slimheid en wraak zijn zoet. Ze betrekken Helene’s schoonmoeder er ook nog bij. Als je niet kan slapen is deze film een fijn tijdverdrijf, al voelt het wat raar om zo’n film te kijken als er een oorlog uitgebroken is, nu in Europa.