Oss

Gelukkig heeft de Bayerische Freundin geen Corona-klachten dus we gaan er maar van uit dat er niets aan de hand is. De dochter had immers ook een negatieve PCR-test. Misschien heeft ze gewoon een griepje. 

We gaan dus naar Oss. Onderweg leg ik omstandig uit dat ik Oss niet ken, en dat ik een zwaar vooroordeel heb over hoe lelijk het is, en dat de SP er zijn roots heeft. Haar man blijkt haar die ochtend hetzelfde verhaal ook al gedaan te hebben.

Het Museum Jan Cunen is gevestigd in een prachtige villa die ooit van en oude industrieel was. Oss had al heel vroeg stadsrechten, vertelt een museumvrijwilligster, en ze vertelt ook over de oude industrieën van Oss: Unox, Bergoss, Organon, margarine, en wat al niet. In een vitrine staan oude ansichten van vergelijkbare villa’s die er niet meer staan. Het zou Oss gesierd hebben als ze die oude industriële architectuur hadden laten staan, met herbestemming, in plaats van alles te slopen en te vervangen door jaren 80 nieuwbouw. 

De tentoonstelling van de beroemde Oostenrijkse conceptuele kunstenaar Erwin Wurm is een uitdaging. De vrijwilligster aan de kassa zegt dat we vooral overal aan moeten zitten, omdat je als je dat niet doet er niet veel aan beleeft. Hij wil de museumbezoeker uit zijn/haar comfortzone trekken en hem/haar laten verbazen en spelen. 

Na afloop doen we een ommetje Oss en dan een ommetje aan de Maas bij het dijkdorp Maren Kessel. Heerlijk heerlijk