Het wordt weer drukker bij de Buurttaxi. De middag is bijna helemaal volgepland, van kwartier tot kwartier. Helaas heeft de planner niet goed opgelet op de afstanden. Op de een of andere manier moet ik steeds van Tuindorp-Oost naar Overvecht-Noord, en dat is op zich al meer dan een kwartier. Je hebt steeds achter te feiten aan te hollen.
Op zich heb ik vooral leuke ritjes met gezellige dankbare dames. Maar één ritje is minder vrolijk: met een mevrouw die vertelt dat ze onlangs de diagnose botkanker heeft gekregen en nu nog voor de laatste keer naar de begraafplaats Daelwijck gaat, waar haar echtgenoot en haar broer begraven liggen. Die graven worden binnenkort geruimd. Ze is er slecht aan toe, slecht ter been, misselijk. Om 14u haal ik haar op van huis en om 16.15u zal ik weer bij de begraafplaats zijn. Maar op dat tijdstip ben ik nog aan de andere kant van de stad waar ik een oudere heer naar het stembureau breng, wachten, en weerom. Ik bellen naar de centralist: Het lukt me écht niet. Kan mijn collega mijn laatste rit niet overnemen? Nee, want die loopt ook helemaal achter op schema.
Het is ineens niet leuk meer: niet voor de passagiers, niet voor de chauffeurs en niet voor de centralist, die al die ongelukkige klanten te woord moet staan. Die niet op tijd zijn voor hun afspraak bij de fysio, de kapper, en wat al niet. Ze rijden met ons, omdat wij op tijd rijden. Zo raak je je klanten wel kwijt, mopper ik.
Nou ja, bij mij viel het eigenlijk wel mee. Alleen de mevrouw op de begraafplaats was echt een probleem. Die haal ik om kwart voor vijf van de begraafplaats. Ze is tot op het bot verkleumd. Wat kan ik doen dan excuses en haar handen warm wrijven.
De Buurttaxi in de krant:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten