Vandaag doen Will en ik de wandeling vanaf mijn volkstuin, want die heeft zij nog niet gezien. Nog bijna niemand heeft mijn tuin gezien, want met die verrotte tuintafel tafel vond ik ‘m niet gastvrij. Maar nu mét verse picknicktafel onder de appelboom is het het toppunt van gastvrijheid. Een oase. Een ‘vrijplaats’ noemt ze de tuin. Je kunt er eindeloos zitten ouwehoeren - en ook wijs praten natuurlijk. Vóór de wandeling zet ik een flesje rosé in een emmer koud water in de schaduw en die koeling werkt.
We doen een wandeling via Oud Zuilen en de Kleine Plas (van de Maarsseveense Plassen) naar Fort Maarsseveen. Toch in totaal weer 10 km. Dat Fort is een beetje een rommelig fort met weliswaar een café en terras, maar alleen in het weekend. Met wat kunst en kunstenaars en af en toe ook optredens en muziekjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten