Espresso

Hier word ik dan weer heel blij van. Het gasstelletje is gearriveerd. Het komt van kampeerwinkel ‘De Vrijbuiter’  (Gouda, Zaandam). We hadden het donderdag - onderweg naar Auntie - willen kopen, maar het was daar niet op voorraad. Dan maar online bestellen. 

Nadat ik nog wat WD40 en (technische) vaseline bij de Gamma gehaald heb lukt het Bobby om de slang van de gasfles aan het toestelletje te bevestigen, dus nu kunnen we ter plekke verse espresso maken in het tuinhuisje! En verse thee! Wat een feest!

In de ‘zolderkast’ met Bobby’s oneindige reserves zoeken we een waterketel, een theepot en onderzetters. Bestek hebben we in overvloed, daar kan wel wat van overgeheveld. Nu nog borden, schotels en dienbladen. Leuk om een nieuw klein huishoudentje te bouwen.

In dit huishouden worden denk ik dienbladen het ordenend principe. Een blad voor de koffie- en theespullen, een blad voor de wijn en de glazen, een blad voor de kopjes en de mokken. Ik wil graag Grieks-Turkse dienbladen met blauw-rode motieven. Op de Amsterdamsestraatweg waar ik ze verwacht vind ik ze helaas niet. Turkse dienbladen zijn veelal rond en van glimmend metaal. Wel vond ik op de site Etsy dienbladen met prachtig handgeschilderde tegels. Maar die zijn nogal prijzig. Even doorzoeken.

In de tuin begin ik met het longkruid uit het ‘achtertuintje’ weg te halen. Dat is waar ook mijn ‘akkertje’ is. Naast mijn ‘akkertje’ staan de compostbakken, in een oerwoud van longkruid. De Surinaamse buurvrouw vroeg of dat er niet uit kan, omdat het nogal uitzaait naar háár tuin. Ik antwoordde nog iets in de trant van ‘Het is een wilde tuin, ik hen nog niet zo’n waar ik zal beginnen’, maar dat was in de grasmaaiperikelen. 

De strategie om eerst alle hoge gras met de hand af te knippen heeft gewerkt. Daar waar ik alles afgeknipt heb kom ik nu met de maaier doorheen. Elke week bijhouden is het devies. 

Als het gras een beetje bedwongen is bedenk ik dat ik helemaal niet speciaal aan dat longkruid gehecht ben, en dat ik het zelf ook wel fijn zou vinden als het in dat hoekje wat leger en/of geordender zou zijn. In de stukken voor de Jaarvergadering heb ik over een ‘schouwcommissie’ gelezen. Ik weet niet wat ze komen ‘schouwen’, maar duidelijk is dat ik deze wilde tuin hier en daar iets minder wild wil laten zijn.

Rapportage van het akkertje: alle kolen zijn opgevroten, nu ook de rode, en ook het nieuwe meiraapje. De spinazie is ineens verpieterd. De paprika, de sla, de bosui en de bieten doen het wel goed.