Bobby wil ook wel even maar de grasmaaier kijken of het daaraan zou kunnen dat het gras niet gemaaid wil worden, of dat het aan het welig tierende gras en onkruid ligt. We zijn het erover eens: het gras is te hoog. Wat nu. Ik heb een snoeischaar en een heggenschaar, maar die zijn allebei duidelijk niet bedoeld voor gras. Er zijn ook grás-scharen.
Als je je erin gaat verdiepen kom je in de mooiste duurste machinerieën terecht. Ik opteer voor de ‘bosmaaier-op-accu’. Maar nu nog even niet. De heggenschaar knipt geen gras. Is-ie bot? Nee want heg snoeien doet-ie als de beste. Ik kijk even om me heen en zie dat het tijd wordt de heg te snoeien. Alle buren hebben dat al gedaan. Ook daar heb je mooie machines voor. Maar nu nog even niet. Gewoon met de heggenschaar. Ik zit op een hoek dus ik heb een waanzinnig lange heg.
Dus nu heb ik anderhalf uur heg geknipt en een uur gras geknipt. Met de snoeischaar. Zere rug. Moet ik nog wel naar gymnastiek?
Dat boek Rust en Groen van Hendrik Groen dat ik eerder dit jaar las over een dame op een tuincomplex ging alleen over het gedoe tussen tuiniers en het bestuur. Helemaal niet over de tuin en het gevecht tegen de groeisels. Ze zat alleen maar met haar beste vriendin rosé te drinken. Nu is een volkstuin de perfecte plek om rosé te drinken, maar alleen als die tuin een beetje in toom is. Dit personage deed niets aan de tuin. Daarom vond ik het boek een beetje ongeloofwaardig, al vóór ik aan mijn tuin begonnen was.
En dan nog iets. Die vloer in het huisje waar wat grondigs aan moet gebeuren en waarvan we het verrotte vloerdeel verwijderd hadden geeft nu zich op de toestand ónder het huisje. Er staan ontzetten veel water onder het huisje, na die regenbuien van laatst. Nu wil Bobby er nóg een vloerdeel uit verwijderen. En hozen. Dat kan ik geloof ik even niet aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten