donderdag 22 september 2022

Last Rose of Summer

Met het nummer ‘The Last Rose of Summer’ (tekst van de Ierse dichter Thomas Moore, gezongen door de Engelse vocale groep Apollo 5) op de achtergrond in het huisje in de septemberzonovergoten volkstuin weer terug in de eigen sfeer. Belangrijk praktisch punt: de grond onder het huisje is nog steeds droog. Het ziet er steeds meer naar uit dat de ingrepen en maatregelen die Bobby heeft genomen effectief zijn. Tenslotte heeft het goed geregend een paar dagen geleden. Heerlijk is het hier. Er moet gauw een bed komen.

Oogst: bieten, bramen, appels. En behalve biet staat er nog pastinaak, paprika, selderijknol, prei, bosui, sla, boerenkool.


'Tis the last rose of summer, 
Left blooming alone; 
All her lovely companions 
Are faded and gone; 
No flower of her kindred, 
No rose-bud is nigh, 
To reflect back her blushes 
Or give sigh for sigh! 

I'll not leave thee, thou lone one. 
To pine on the stem; 
Since the lovely are sleeping, 
Go, sleep thou with them; 
Thus kindly I scatter 
Thy leaves o'er the bed, 
Where thy mates of the garden 
Lie scentless and dead. 

So soon may I follow, 
When friendships decay, 
And from love's shining circle 
The gems drop away! 
When true hearts lie withered, 
And fond ones are flown, 
Oh! who would inhabit 
This bleak world alone?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten