Tuindienst

Ik heb al twee keer verstek laten gaan met de tuindienst, en ik weet eigenlijk niet hoe het bestuur daarop reageert. Of het ze worst zal wezen of dat ik strafpunten krijg, reprimandes of boetes. Ik heb al eens een reprimande gehad van het Bestuurslid Groen omdat ik snoeiafval in de ‘zoom’ had gegooid. Dat mag niet. Het mag wel op de grote algemene composthoop, maar die is maar heel beperkt toegankelijk. Sindsdien stop ik het in een vuilniszak en voer ik die af via de container thuis. Dat heeft een tuinbuur me aangeraden.

De tuindienst (eens per zes weken) vind ik niet heel fijn, ik heb nooit veel zin, maar als ik meedoe valt het altijd mee en leer je er van. En voel je je onderdeel deel van het zorgzame geheel. En zie je weer wat nieuwe medetuinierders. 

 

Vanmorgen als ik wakker word regent het gestaag, alle reden om je lekker nog eens om te draaien, maar ik ga toch maar wel. ‘Hé Lucie, jij ook hier?’ ‘Ja ik was vorige week vergeten.’ ‘Nou dat is niet zo erg hoor.’ Dat weten we dan ook weer.

We gaan de omranding, de zoom, uitdunnen, wegknippen. Daar staan allemaal zaailingen van bomen. We moeten met een grote snoeischaar een meter vanaf het pad vrij knippen. Ik doe twee meter, dat vind ik mooier, maar dat is niet de bedoeling. Het grappige is dat het er daarna toch wat luchtiger, parkachtiger en beheerster uitziet. 

Het Bestuurslid Groen, die van de reprimandes, zegt dat ze heeft gezien dat ik niet meer tuinafval in de bosjes gooi.