CJP

Het CJP (Cultureel Jongeren Paspoort) is ook niet meer wat het geweest is. Wat heb ik daar een plezier van gehad in mijn studietijd in Groningen. Van huis uit had ik niet veel ervaring met bioscoop en theater, dus toen ik ging studeren had ik heel wat in te halen. Wel twee keer per week ging ik naar een voorstelling. Met CJP was dat toentertijd bijzonder betaalbaar. De helft van de normaler prijs ofzo. Volgens mij waren theaterkaartjes toen sowieso veel goedkoper, want gesubsidieerder. Maar op een gegeven moment werd je daar te oud voor en moest je voor het volle pond. En als je eenmaal een goed inkomen hebt dan is dat ook geen punt.

Nu ga ik dus kaarten bestellen voor Loes Luca in het Fulcotheater in IJsselstein. ‘Let op! Als cultuurdocente heb ik een CJP’, zegt de Limburgse vriendin. Wat blijkt? Een kaartje kost €27 en met CJP €26! 1 euro korting. Wat belachelijk. Een CJP kost van zichzelf al €17,50. Bij TivoliVredenburg geven ze de CJP-er 20% korting. Maar goed, ik bestel toch maar. 

Vergelijkend warenonderzoek later wijst uit dat TivoliVredenburg de CJP-er 20% korting geeft. En dat bij de Stadsschouwburg Utrecht een kaartje voor Loes Luca €24,50 kost - en met CJP €19,50. Dit ga ik denk ik maar niet aan de Limburgse vriendin vertellen.