De oppas

Eindelijk pas ik weer eens op op de BéBé’s  te Oosterbeek. Ze zijn nu (bijna) 6, 4 en 2. Als ik arriveer (08.55u) zijn de meisjes al naar school, de jongste is thuis. Hij is beetje hangerig en na een heftige huilbui valt hij onder een dekentje op de bank in slaap. Hij slaapt en hij slaapt. En Tante Lucie waakt over hem.

Ik kom te lezen in een magazine De Nieuwe Koers. Sinds 1969, staat in het colofon. Ik denk dat het een vervolg is van een blad waar wijlen  mijn vader een abonnement op had. Toen heette het nog Koers. Het was een van de inspiratiebronnen voor de vrijgemaakt gereformeerden - of was het juist voor buitenverbanders? Mijn oom Teun, neerlandicus,  schreef er literaire kritieken in. Het waren de tijden van Jan Wolkers. In recensies las je geworstel met seks en naakt. Seks en naakt moesten 'functioneel' zijn. Nooit begrepen wat ze daarmee bedoelden.  Het was een echt mannenbroedersblad, toen. Naar.

Nu ademt het blad een heel andere sfeer. Onder andere staat er een interview in met filosofe Doortje Smithuizen over digitale verslaving. Hoe het te (h)erkennen en hoe ermee om te gaan. Je hoeft het niet alleen maar af te keuren, je kunt ook benoemen welke functie het voor jou heeft. Best mild allemaal. En er staan verhalen met grote foto’s in over Oeigoeren in Nederland. Heel interessant. ‘n Heel andere stijl dan vroeger. Geëngageerd met af en toe een vleugje God.

Terwijl het broertje slaapt ga ik de zusjes van school halen en gaan we knutselen. Dat heeft hun moeder  hen beloofd. Ze willen een kijkdoos. vooraf had nog een beetje faalangst, maar dat is onnodig want ik mag alles bedenken en uitvoeren. Zij hebben er zin in en zijn geheel overtuigd van mijn kunnen. 

‘O!’ Roept BéBé1 op een gegeven moment. ‘Ik vind het zó leuk dat je er bent, dat ik helemaal vergeet wanneer ik naar bed moet!’