Vorig jaar reed ik in de Buurt Taxi een ontzettend negatieve vrouw, een ongelofelijke moppersmurf, zo erg dat ik haar al na vijf minuten wel uit de auto wilde gooien. Onverdraaglijk. En de dag of de week daarop hadden we de zomerbarbecue met alle chauffeurs. Deze mevrouw was het onderwerp van de dag. Hoe erg zij wel niet was. Mensen konden wel tien minuten over haar door emmeren. Ook ik. Wel leerzaam om te zien hoe moppermensen anderen afstoten. Waarschijnlijk voelen ze zich enorm ongezien en ongehoord, en verergert dat de zaak steeds meer.
Enfin. Ik had haar al een tijd niet meer gezien, en dacht: Misschien is ze wel dood, maar vandaag stond ze weer op mijn lijstje. Het begon er vorig jaar al mee dat ze woedend was over hoe ik de auto geparkeerd had. Sommige mensen die slecht ter been zijn hebben een speciale gebruiksaanwijzingen met stoepranden. Ze was ook woedend dat ik vijf minuten te vroeg was, ze bleef achter de voordeur staan met haar jas en alles aan. 13u is 13u en geen 12u55. Enfin, vandaag moet ze naar het Diaconessenziekenhuis - een hele rit - dus ik sta helemaal schrap.
En ze is aardig! Aardig! Zowel heen als terug. Geen onvertogen woord. Aan het eind van de rit bedankt ze me voor het gezellige gesprek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten