De tuin

Het is alweer meer dan twee maanden geleden dat ik op de tuin was. Met alle zorgen over de zieke Will en het winterweer kon ik die er niet bij hebben. Nu ga ik er bijna schoorvoetend naar toe, in plaats van vol vreugde. De aarde nu is woest en ledig. Er bloeien alleen wat narcissen. Sommige struiken raken - heel ielig nog - in de knop. 

O nee, een paar weken geleden was ik er met Anke uit Rotterdam, die het gewéldig vond en niet snapte wat ik zat te miezemuizen. Ze vond dat ik op Zen-meditatie moest. Daar leer je met de negatieve stemmen in je hoofd te dealen. (Zij is sinds een paar jaar Zen-leraar.)

Eenmaal op de tuin is het trouwens altijd meteen weer fijn. Lekker op je eigen buiten. Een tuin is vooral fijn als je die verzorgt en onderhoudt. Als je er voeling mee houdt. Dat geldt natuurlijk voor alles in het leven.

Ik moest er maar een Project van maken. De komende week elke dag een uur. Stukken leegmaken, omspitten en dan stukje voor stukje een plan. Misschien een schoolbord. Dat bedenk ik wel vaker, maar ik heb het tot nu toe niet gedaan. Nou ja, ik heb de tuin ook nog maar een jaar. En hij was vorig jaar ook wild mooi zonder dat ik er al te veel aan deed.