Naar Kees Smit

Ik moet echt heel erg bijkomen van gisteren. Het leegruimen van Aunties kamer. Pff. Dat was een partijtje too much. Liggen in de tuin. Peeq zou op de tuin komen eten, maar koken trek ik niet. Nederig vraag ik of we bij háár mogen eten. Dat mag. 

Een van de taakjes op mijn ToDo-lijst is twee matrasjes halen bij de grote tuinmeubelenwinkel Kees Smit langs de A1 bij Amersfoort. We kochten er al eens tuinstoelen en een parasol. Je kunt wel matrasjes vinden op internet, maar zij hebben ze in de winkel. Ik wil ze zien, aanraken. Dus na mijn bezoek aan Hornbach te Nieuwegein om het portret van Auntie te laten inlijsten voor op de kist rijd ik door naar Amersfoort. 

Eigenlijk wilde ik blauwe matrasjes, maar die hebben ze niet. Ja iets blauwgrijs, maar dat is niet het idee. Dus wordt het rood. Dit alles geïnspireerd op het Perzische tapijt van Tante Mies. Kees Smit heeft geen grote voorraad, dus het tweede matrasje zal me per post toegestuurd worden. Het ziet er meteen weer veel aangekleder uit, al met één! Nu nog wat leuke kussens en plaids.

Nog even en ik kan hier wonen. 

Na de regenbuien van gisteren en eer-eergisteren groeit alles als een tierelier. Een half uurtje ga ik onkruid wieden. De rabarber is niets geworden, die mag eruit. De vijf aardappelen groeien als kool, zeg maar, net als de venkel. En het meest veelbelovend is momenteel de gele courgette. Binnenkort wordt het courgettetijd.