Ik had een recensie-exemplaar besteld van het boek Vrouwen in Architectuur, want dat leek me interessant. Als meisje droomde ik ervandoor huizen te ontwerpen, in het droomhuis dat ik voor ons gezin bedacht woonden de ouders apart van de kinderen, maar ik was veel te ontechnisch om dat idee door te zetten. Ik ken nauwelijks (namen van) vrouwelijke architecten dan Liesbeth van der Pol die ooit ook Rijksbouwmeester was. In Amsterdam Noord woonde ik in de jaren negentig in een geweldig leuk huis ontworpen door Van der Pol. Het leek Zwaze ook wel een goed onderwerp voor haar site.
Toen kwam het boek een maand geleden en het bleek enorm arty farty design vormgegeven. En helemaal geen mooie foto’s. Zo’n vormgeving waarin de ideeën van de vormgever belangrijker geacht worden dan de communicatie met de lezer.
Enfin. Ik zwoegde me door het boek heen, door die vormgeving, wat niet meeviel, van die wetenschappelijke zoekende essays, bestelde ook maar een exemplaar van het twee jaar geleden verschenen magazine Mevr De Architect. Uiteindelijk deed ik wel drie dagen over het artikel, waarin ik beide uitgaven besprak.
Vroeg bij de uitgeverij de perskit aan en zag weer geen enkel aansprekend plaatje. Hm, dan wilde Zwaze het vast niet. Ze bleek op vakantie dus het was wachten. Natuurlijk was ik bang dat ik het voor niks had geschreven, dat ze het niet zou publiceren bij gebrek aan mooi beeldmateriaal. Wat ik helemaal zou begrijpen.
Maar zij op haar beurt haalde ook een kunstgreep uit. Ze verwijst nu naar een expositie van Liesbeth van der Pol in Almere. En dan pas naar het boek. Dit alles voor het openingsbeeld. Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik van het resultaat vind. Wees nu maar tevreden, schrijft Zwaze, die ook wel doorheeft dat ik niet helemaal content ben.
Maar het blijft interessante materie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten