Gelezen: De vreemdelinge door Claudia Durastanti. Zij is een Italiaans-Engelse schrijfster. Dochter van twee dove ouders uit Zuid-Italië, uit een onaangepast arm milieu. Ouders die alleen maar klanken uitstoten. Met zo’n à achtergrond kun je niet anders Danner. Vreemdeling zijn. Ook al heeft ze zich aan dat verleden weten te ontvechten. Hoe heb je leren praten? Maar uiteindelijk heeft ze een academische opleiding gedaan en kantoorbanen (redacteur) gekregen. Het bestaat vooral uit krankzinnige belevenissen uit een familie in de marge van de maatschappij. Opa en oma waren in de jaren zéstig naar de USA geëmigreerd maar hun dove dochtertje ging op een gegeven moment weer terug naar Zuid Italië. Bij het schrijven van dit boek zit ze in Londen, het is net na de Brexit. Alle ‘arbeidsmigranten’ zijn nu ‘migranten’. Hoe het allemaal precies zit en zat, daar kom je niet achter, het is geen feitenrelaas. Ze heeft het wel steeds over haar vriend, blijkbaar is er een stabiliserende factor in dit wat stuurloze leven, maar ze heeft het nooit over de liefde. Wel een heel bijzonder boek over de achtergrond van armoe die een mens niet kwijtraakt.
Recensie in Trouw:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten