Nichtje

Nichtje heeft een tijdje terug besloten de maandag vrij te nemen en aan zichzelf te geven. Een paar uur geen werk en geen kroost. Ik herinner me nog goed dat ik van 5 dagen werken naar 4 dagen werken ging en op de verworven vrije dag in mijn eentje ging zwerven in vreemde steden en stadjes. Zonder plan op stap en maar zien wat ik tegenkom. Hoe helend dat was. 

Vandaag komt zij naar mij, met de racefiets in de trein. Ze wil de tuin zien, fietsen, en om 16u weer thuis zijn dus om 15u op station Driebergen Zeist. Dus stippel ik een mooie fietstocht van 40 km uit van Zuilen naar Zeist, via de Maarsseveense Plassen, Tienhoven, Hollandsche Rading, Maartensdijk, Groenekan, De Bilt naar Zeist. 40 km was dat. En dan via Odijk en Bunnik weer terug. Dat is nog eens 20 km. ‘n Geweldige tocht. Wat heb ik dat al lang niet gedaan.

Bij Landgoed Beerschoten is een nieuw professioneel café gekomen in de plaats van het vriendelijke maar vooral wat knullige bezoekerscentrum van Utrechts Landschap. Het heeft een verrukkelijk terras met uitzicht op de beeldentuin waardoor je je een beetje bij Kröller-Müller Museum op de Hoge Veluwe waant. Daar doen we een kopje koffie. Er zijn op het terras twee lange tafels gereserveerd voor de lunch en daar komen zo’n dertig dames van boven de 70 lunchen. Wij proberen te raden wat hun samenhang is, maar we komen er niet uit. Een koor? Een Jaarclub? Oud-collega’s? Dus gaan we het maar vragen. De dames vinden ons maar nieuwsgierig, maar als we de bedachte en verworpen opties opgesomd hebben verklappen ze het toch: ze zijn een wandelclub uit Driebergen en dit is hun jaarlijkse uitje.