Tuin

Er is nog heel wat verwondering op de volkstuin. De tomaten gaan maar door, er zijn nog twee groene paprika’s, de venkels zien er wel aardig uit maar vallen in het gebruik een beetje tegen, de courgetteplant is plotseling afgestorven, de ijsbergsla-plantjes die ik twee weken geleden zo in de volle grond zette gaan eindelijk wat doen. Worden die wapperende blaadjes (rechtsonder) nou een volle ronde krop? En de artisjok (linksboven), die moet je koken en eten voor hij gaat bloeien. Wanneer te oogsten? Ik vind artisjok niet heel lekker en hij bloeit zo mooi. Oogsten? Niet oogsten? Maar natuurlijk ben ik wel zo trots (vorig jaar deed de artisjok niets) dat ik toch wel wil oogsten en eten. 

En dan de pompoen. Ik had er dus twee, waarvan een meegenomen was door de Overvechts kennis, én op  mijn verzoek ook weer teruggebracht. Die heb ik aan schoonzusje gegeven. Toen was er nog één, maar die is zo enorm dat-ie niet in de koelkast past dus ik wacht nog even met oogsten tot het wat koeler is. En wekenlang gebeurde er niets met de pompoenplant, maar nu zijn er ineens drie nieuwe kleine pompoentjes.

Bij de Intratuin waar ik langsfiets na het interview met de kunstenares hebben ze weer van die kleine zonnebloemen in een pot in de reclame, daar koop ik er twee van en ik zet ze op de plaats van de kleine aardappeloogst. De cyclaampjes hebben het moeilijk met deze zon. Die gedijen in najaar. De herfstanemonen zwoegen met die hete zon ook wat af. De bloemen vallen zo op de grond. Nog drie dagen volhouden, zeg ik tegen ze, please, please please, dan wordt het weer koeler.