De Allee

De (auto)biografische schrijfcursus is weer boeiend. Ik ben er zeer over te spreken. De mensen om mij heen zeggen: 'Hè, jij op schrijfcursus? Jij kan toch schrijven? Je doet niet anders.' Of ze denken dat ik therapeutisch bezig ben. Dat is het ook niet. Ik vind het leuk om iets anders te denken dan ik gewend was. En dat gebeurt door die opdrachten. In deze cursus blijk ik positiever te denken dan ik dacht dat ik denk. 

De eerste bijeenkomst leverde een positieve waardering op van dwalen en niet-weten en maar op intuïtie en impulsen varen. Vorige keer leverde een mooi beeld en verhaaltje op van het transistor-radiootje uit m'n puberteit en het besef dat ik al vroeg wilde genieten van muziek en dat ik toen al van maffe vormgeving en kleurtjes hield.

Vandaag doen we de kindertijd. We moeten weer een plek/woord uitzoeken op de kaart van de belevingswereld en ik kies 'veiligheid'. Eigenlijk tot mijn eigen verbazing. En dat het woord hoort bij de Allee waar we tot mijn tiende woonden, en niet bij de nieuwbouwwijk Angelslo, waar we daarna woonden. De Allee was een straat in een heel vriendelijk wijkje in het centrum van Emmen. Het stamde uit de jaren dertig en mijn ouders gingen er ergens in de jaren vijftig wonen. Er woonden meer gezinnen uit onze kerk ook met een stuk over zes kinderen, we gingen naar dezelfde school. Veel samenhang. Er was een school net schoolplein naast ons huis, het station was dichtbij, de Hoofdstraat, het bos, het hunebed. En blijkbaar komt nu het woord veiligheid bij me op. De overheersende herinneringen aan onveiligheid horen bij de periode Angelslo. Ja interessant wat eenvoudige schrijfopdrachten kunnen doen.