Prachtig!

We oefenen weer voor de Paasdienst, morgen in Bilthoven. Er is nu ook een hobo en een cello bij. Er komt ook nog een heuse sopraan. Solist. De gelukkige organist veroorzaakt nog steeds veel chaos, maar roept wel om de haverklap 'Prachtig!' 

Zo klinkt het bij ons ìn het koortje niet. Maar goed, we doen ons best en het gaat zoals het gaat. Bernardien die in de dinsdagochtend-zanggroep steeds naast bij staat te kwebbelen, staat nu ook weer naast mij. Ze praat maar en praat maar. Ssst, zeg ik steeds, ssst, en dat vindt ze heel goed, maar het weerhoudt haar niet zich overal tegenaan te bemoeien. Ssst!

We krijgen de kledinginstructie 'stemmig met een geel en/of paars accent'. Afschuwelijk. Ik heb geen geel en geen paars en ik houd niet van stemmig. Medekoorlid Tiny zegt: 'Je had dinsdag zo'n prachtige zachtroze trui aan.' 'Ja! zeg ik, 'maar dat valt dan zo uit de toon'. Ik heb ook nog een mooie lichtgroene trui. En mijn grijze vestje. Maar het is allemaal niet stemmig, en niet geel, en niet paars.