Stortemelk

Vandaag op de Creatief Biografisch Schrijven-cursus (de vijfde en helaas een-na-laatste bijeenkomst alweer) doen we schrijven over een periode waar je zelf graag over wilt schrijven. Vlieland! Stortemelk! denk ik. 

En zo ploppen er uit mijn geheugen behalve beelden van onze tent(en) twee situaties op. Eenmaal was er iets dramatisch met de kerk. We gingen naar de kerk in een duistere beetje smoezelige stinkende bioschoopzaal, Bruins heette die geloof ik. Dat was de vrijgemaakte kerk, Artikel 31, voor wie dat wat zegt. We zaten midden in een kerkscheuring. Heel dramatisch was het allemaal. Met weer een diep dieptepunt in die bioscoopzaal. Maar de schrijfjuf heeft wijselijk al gezegd: neem nou niet te zware thema's, kies iets luchtigs.

Dus ik kies wat anders, het volksdansen op de camping, in recreatiegebouw De Bolder. Toen ik op de lagere school zat gingen we vele jaren naar Zeeland op vakantie, met veel sightseeing en steeds met z'n allen achter in de Oude Opel. Op een gegeven moment wilde Mutti dat niet meer. Zij wilde meer rust. Dus toen gingen we jarenlang zes weken in een tenthuisje op camping Stortemelk te Vlieland. Vati vond er niets aan, maar deze slag had zij gewonnen. Met z'n allen in die Opel Record van Emmen naar Harlingen. Dat was een ommelandse reis, want er waren toen nog nul snelwegen in het Noorden.

Vlieland was in mijn levensverhaal een plek waar nieuwe werelden lonkten. Er was veel te zien van andere mensen, hoe die leefden, jongeren die in kleine tentjes op het 'jongens-' danwel 'meisjeskamp' kampeerden. Wauw. Dat was nog eens vrijheid. Alleen al het met de bolderkar de boodschappen halen (bij de kampwinkel of  in het dorp) was voor mij een enorm avontuur. Ik vond het spannend om alleen te gaan.

In De Bolder deden we dus mee aan volksdansen. Ik was nog klein en dun en geheel niet uit de kluiten gewassen, maar wilde heel graag met de volwassenen meedansen, die veel uitbundiger en bloter gekleed waren dan ik van huis en onze kerk uit kende. Ik vond dat heel eng, of ik wel mee mocht doen, of ik niet afgewezen zou  worden, of ze mijn zweethandjes niet te warm vonden. 

Het is leuk om erover te schrijven. Geremde puber ontdekt de wereld. Volksdansen was vrolijk en democratisch voor iedereen.