Kamperen

Ik heb natuurlijk ook mijn eigen tuinhuisje om te 'kamperen', bedenk ik als ik de gedachten laat gaan over een mogelijk meerdaagse fietstocht met trekkerstentje, bijvoorbeeld naar de droomcamping op het Fort Everdingen bij Culemborg. In mijn tuinhuisje heb ik nog nooit overnacht. Vorig jaar zou ik er een keer gaan slapen, spannend spannend, tegelijk met de ijverige tuinbuurvrouw, maar zij stelde het steeds uit en toen werd het eind september, en toen was het te koud. 

Op zondagmiddag doen Bobby en ik vaak wandelingetjes in een Utrechts Landschap, maar vandaag heb ik daar minder zin in. Ik wil in de tuin, en Bobby mee. Ik stuit er telkens op dat de tuin zo'n werkplek is. Gisteren moest ik zo nodig weer de heg knippen, pff, dat is me toch een lange heg, en warm, dus nu gaan we er gewoon zíjn. Liggen.

Tot mijn verrassing wil Bobby mee. En daar zijn we nu. Een diepe rust heerst hier. In de hangmat in ons minuscule achtertuintje heb je die ook wel, maar hier onder de bomen is het nog veel mooier. Dat ze ook maar overwegen hier sportvelden te maken!