Moeraswandeling

Aanstaande zondag doen 'Nieuwe Wilma' en ik weer een Stiltewandeling. Omdat het organiseren van die wandelingen nogal wat werk is (nieuwe route zoeken, voorwandelen, persbericht en e-mail maken en versturen, twee nieuwe passende gedichten vinden over stilte, foldertje maken) heb ik besloten alle tot mu toe gewandelde wandelingen en gedichten in een ton te gooien en ad random te hergebruiken. 

Vandaag zouden we weer voorwandelen, meende ik. Maar Nieuwe Wilma weet van niets. Dus ga ik alleen. We doen weer de Westbroekse Zodden. Dat was ook onze allereerste wandeling. Het is weer een tropische dag en het is er heet! Er is geen enkele beschutting. 

Verder heb ik er altijd diepe gevoelens van dankbaarheid dat het er zo prachtig leeg is, maar vandaag snak ik naar een boom. Aan het eind van de wandeling is er gelukkig een stukje 'moerasbos'. Prachtig onverwacht en verrassend. En schaduw De kers op de taart. Ik merk trouwens dat ik het er eng vind, in mijn eentje. Of er overal een 'enge man' om de hoek kan verschijnen, een verkrachter of met een mes. Hu. Die angsten heb ik in het open veld gelukkig helemaal niet.

In juni had ik een stukje over onze wandelingen geschreven in de PUP, het kwartaalblad van de protestantse kerken in Utrecht. Daar had ik een vraag op gekregen van een mevrouw uit de Domkerk. Ik hoopte dat ze ook mee zou gaan lopen, maar in hun Nieuwsbrief zie ik nu dat ze nu zelf een stilte wandeling organiseert op 6 oktober onder de noemer 'Verwonderwandeling'. Ik heb me meteen aangemeld. Als zij het organisatorische werk doet is het natuurlijk ook goed.