De boodschappen

Arjen Lubach behandelt elke donderdag een onderwerp wat dieper. Dat vind ik zijn beste afleveringen: de arbeidsmigranten, Groenland... hoe zit het precies? 

Deze donderdag gaat het over de boodschappen, waarom de boodschappen in Nederland zoveel duurder zijn dan in Duitsland en of het zin heeft om in Duitsland boodschappen gaan doen, wat heel veel mensen schijnen te doen. De boodschappen zijn al een tijdje een thema, omdat ik me dood erger aan al die prijsstijgingen én aanbiedingen 2-voor-de-prijs-van-1. Je wordt haast gedwongen om veel meer te kopen dan je nodig hebt, want als je dat niet doet ben je een dief van je eigen portemonnee. Bij  groente ergert het me het meest, omdat het ook nog eens om bederfelijke waar gaat. Ik probeer er omheen te kopen, maar dat lukt niet altijd. Het ergst is de Sensodyne tandpasta, voor gevoelige tanden, die kost normaal maar liefst 6 euro per tube, en bij de aanbiedingen heb je dan drie voor 10 euro. Elke keer als je aan de laatste tube bent begonnen moet dagelijks langs de Etos, AH en Kruidvat om te kijken of er bij een van hen een aanbieding is.

Lubach legt het allemaal haarfijn uit. Het prijsverschil zit 'm voor een deel in accijns, bijvoorbeeld bij sigaretten, alcohol en benzine. Maar de grootste oorzaak is dat Nederlanders verslaafd zijn aan A-merken. En aan koopjes. Al die rare aanbiedingen betreffen zogenaamde A-merken. Als je gewoon het huismerk koopt die van dezelfde kwaliteit is ben je zo een derde minder kwijt aan de boodschappen. Proefsessies wijzen uit dat de kwaliteit en de smaak van huismerken helemaal niet onderdoet voor de A-merken, mensen maken het zichzelf wijs.

Ik ben al tijden geleden tot dit inzicht gekomen, maar het is goed om de argumenten allemaal helder op een rijtje te horen. En naar Duitsland voor de boodschappen kan natuurlijk als je dat leuk vindt, maar voor de prijs hoeft het echt niet.