Even terugtrekken uit die bubble van oude muziek en in mijn eigen kleine wereld van de moestuin duiken. Want hoe is het intussen met mijn jonge sla, de paprika’s, de spruiten en de courgettes? Het is prachtig scherp zonnig weer. Ik ben echt blij dat ik twee weken geleden de tuin helemaal schoongemaakt week en dat hij er nu zo fris bij ligt. De enorme zonnebloem is trouwens niet van mij maar van een buurvrouw. Andere medetuiniersters zie ik wat zaden uit deze enorme zonnebloem pikken. Hier kom ik weer even tot mezelf, hoewel ik de ervaringen met het Festival niet zou willen missen.
Ik bespreek onze verschillen met de Australische gast. 'Jij bent zo outgoing en gretig', zeg ik, 'ik ben ook niet bepaald bleu, maar toch meer op mijzelf, ik moet grenzen stellen.' Zij is van de filosofie: ‘Things happens for a reason’ dus dat geldt volgens haar ook voor onze ontmoeting vorig jaar in de Dolomieten en nu deze logeerpartij en het gezamenlijk bezoeken van het Festival. Ik moet het maar als een geschenk aanvaarden. Dat doe ik ook, zeker, maar ik wil ook in mijn eigen systeem blijven. Als ik aldoor buiten ben kan ik niet tekenen. Daar is ruimte en rust en stilte voor nodig. Dat kan volgende week wel weer, vindt zij.
Maar na deze drie overweldigende festivaldagen en nog een week te gaan zet ik wel alvast een paar kruisen in de agenda: maandag vasten en Museumkijker, woensdag Schoonmama.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten