De Marnix is een revalidatiecentrum voor ouderen in Vlaardingen. Daar ligt Schoonmama nu. Sinds afgelopen woensdag. Ze is zo klein en dun, echt zielig. Ik was in en na de vakantie te Zweden zo met mijzelf en mijn dingen beschäftigt dat ik helemaal vergeten ben kaarten te sturen en nu ook weer om bloemen mee te nemen. Daar is ook nauwelijks plek voor op zo’n kamer.
Gelukkig heeft ze het zuurstofappparaat weer uit en kan haar gehoorapparaat weer in, want zonder die dingen is ze is nogal doof. En als je al die tamelijk triviale conversatiezinnen drie keer luid moet herhalen wil je op het laatst niet zoveel meer zeggen.
De zuster Berber is heel erg lief en aandachtig en zorgzaam en duidelijk. ‘Maandag gaan we oefenen met lopen, zodat u weer wat aansterkt. Dat u weer wat loopt. Dan heeft u ook wat meer te doen.’
Schoonmama is heel heel heel blij dat we er zijn. We beloven wat buren, en neven en nichten uit de buurt te appen of ze af en toe ook op bezoek willen gaan, want we kunnen niet elke dag naar Schiedam.
Door mijn pijnlijke rug kan ik me niet bukken om haar te zoenen daar in dat revalidatiebed. En wat moet je zeggen. ‘Ik vind het zo naar voor je!’ zeg ik dan maar en dat gezegd hebbende schieten we alle drie vol.
Na afloop eten Bobby en ik weer bij de befaamde Chinees ‘China Garden’ aan de Nieuwe Maas. Het is een heel markant en zeer aftands gebouw, maar heerlijk eten, goede bediening en prachtig uitzicht op de Nieuwe Maas en Pernis. Schoonmama heeft nog herinneringen aan dat pand uit de jaren dertig, dat toen zij jong was een gerenommeerd hotel-restaurant was waar haar zusters stiekem uit dansen gingen. ‘Het platje’, noemt ze het. Ze leeft helemaal op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten