De vierde werkdag

Het is alweer mijn de vierde werkdag als maaltijdbezorger. Ik heb niet zo goed geslapen. De klanten, adressen, voordeuren, videobellen, liftschachten, tassen, dozen, bestellijsten en rolluiken tollen langs mijn  geestesoog. Ik kan het niet stop zetten. Twee maanden doe ik het, besluit ik, en als het dan nog niet allemaal vanzelf en ontspannen gaat mag ik stoppen.

Kijk je moet alle situaties een keer langs krijgen. Dan raak je vanzelf ervaren. Het lastigst zijn de situaties als er niemand open doet. Je mag het niet op de stoep zetten, want de maaltijd moet meteen in de koelkast. Een buur moet het aannemen. En als er dan geen buur is...

Vandaag kan ik bij het vertrek niet in de app. Je route en alle info zit in de bezorgers-app. Je iPhone slaat dat wachtwoord op, zou je zeggen, maar ineens niet meer. Ik bel Bobby of hij mijn wachtwoord wil opzoeken, maar dat blijkt niet meer te werken. Raar, want 's morgens op de computer werkte het nog wel. Dus moet ik een  nieuw wachtwoord aanvragen. Nou ja, als dat gebeurd is en alles doet het weer, dan weet ik waar ik naar toe moet. Pff. 

Deze middag heb ik 23 adressen, ik rijd kalm en zonder haast, en ben om 17.15u klaar. De eerdere dagen deed ik er een uur langer over. Zo is het de bedoeling. De gammele roldeur van het depot gaat ook probleemloos open en dicht, dus ik ben om 17.30u thuis.

Bobby vertelt aan iedereen over mijn nieuwe carrière. Hij is er trots op. Zelf vind ik het ook wel lollig.