Ontmoetingen

Het leuke van de Buurt Taxi zijn de ontmoetingen. Ik heb een  nieuwe klant, een Marokkaanse vrouw die ik uit het revalidatiecentrum moet halen. Daar ben ik nog nooit geweest. Het ligt in een chique woonwijk, maar ik kan me weinig voorstellen bij de ingang en de parkeersituatie. Daar moet je als chauffeur naar toe, die mensen zoeken. Vorige week moest ik nog twee oude dames, zusters, uit het Diaconessenziekenhuis halen. Ik kon er pal voor de ingang parkeren maar ik zag ze nergens. Na tien minuten wachten ging ik ze maar zoeken. Ze hadden zich in een hoekje bijna in de bosjes verschanst.  

Deze mevrouw is veel jonger dan ik gewend ben, in der dertig denk ik, ze zit gelukkig mid voor de ingang, en staat onmiddellijk op als ze de auto ziet. Heel andere koek. Ze blijkt in het revalidatiecentrum te verblijven, al zes maanden. Ze is heel ziek gewrest en verlamd, in coma, zonder gedachten en spraak. Het is nu alweer veel en veel beter. Ze loopt zonder hulpstukken en spreekt goed. Ik breng haar naar de school van haar zoontje in Overvecht-noord, voor het ouder-gesprek, best een eindje, dus we hebben veel tijd om te praten. Ze heft een man en drie kindjes, ze wonen bij ons in Zuilen. Zo lang zij in het revalidatiecentrum verblijft wonen haar kinderen in een pleeggezin.

Later breng ik haar met haar (dove) zoontje van de school naar haar moeder.

Verder breng en haal ik dames van de kapper, naar het winkelcentrum. Het is een leuke dienst.