Deze week staat in het teken van een naderend afscheid. Voor de uitvaart is verzocht om A4-tjes met herinneringen of (andere) creatieve bijdragen om bij de kist te leggen. Ik weet nog niet wat ik zal maken.
Een paar jaar geleden heb ik een portret van haar gemaakt, in de coronatijd, toen ik een serie 'vriendinnen' en een serie 'neven-en-nichten' begon. Mijn Tantezeggers. Voor wie ik altijd 'Lucie' was en nooit 'tante'. Het portret van dit nichtje ging een beetje moeizaam, en leek niet zo goed. Dus vanavond probeer ik een nieuw. Het is het weer net niet.
Dit nichtje hield als kind al erg van lezen en tekenen, en de kiem van haar carrière in de kinderboeken lag in grote liefde voor de (kinder)boeken van Joke van Leeuwen, vertelt Zus2. Een huis met zeven kamers, De Appelmoesstraat, Deesje en De Metro van Magnus. Hoe ze bij die boeken kwam? vraagt Zus2 zich af. Ik herinner me ineens dat ik zelf in de jaren tachtig bijzonder idolaat was van Joke van Leeuwen, die ik had leren kennen als cabaretière en met wie ik mijn allereerste interview (ik meen) voor Opzij deed. Ik gaf haar boeken her en der cadeau. Ik heb er geen actieve herinnering meer aan, maar waarschijnlijk ook aan dit nichtje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten