Verbij

Dit is verbij,
dit het gebeur,
dit maak niet bly,
dit maak nie seer,
dit is verbij.

Elisabeth Eybers (1915-2007)

Bovenstaand gedicht(-fragment?) citeer ik van een site van Simon Vinkenoog, als ik net heb vernomen dat Eybers is overleden. Eenmaal thuis zoek ik een bundel van haar in mijn poeziekast: het is de verzamelbundel Gedigte 1958-1983, die ik in 1986 kocht. Wat was er toen gaande in mijn leven? In die tijd werkte ik bij de toenmalige vrouwenboekwinkel Xantippe - nu Xantippe Unlimited. Van daaruit hadden we in 1985 de landelijke Vrouwenboekenweek georganiseerd, en in 1987 startten we met Surplus Vrouwenboekenkrant. Literatuur van vrouwen was toen een specialisatie. Er waren fantastische dichteressenoptredens, onder andere met De Nieuwe Wilden onder aanvoering van Elly de Waard. Met een goed ontwikkeld gevoel voor historie schreven en organiseerden we Schrijfsters in de Jaren Vijftig (Van Gennep, 1989), met optredens van oude schrijfsters. In het boek staan fantastische zwart-wit portretten van de schrijfsters, waar deze van Eybers sterk aan doet denken.
Eybers stond niet in het boek en ik geloof niet dat ze bij een van die bijeenkomsten was. Waarom eigenlijk niet? Wilde ze niet? Hadden we een Oordeel over haar? Wisten we niet dat ze in Amsterdam woonde? Ik herinner het me niet. Ik typ nog een gedicht over:

Krabbel

In die kafeehoek-kader vier
ou skoolvriendinne: drie deur vlyt
en sedige fatsoenlikheid
verslete, mededeelsaam, suur.

Slegs een, van wie die blik vergly
uit die gesprek, bedek die vonk
van drome en verdriet - nie jonk,
maar driftig, ouderdomloos, bly.

Uit: Neerslag (1958)