Bye Bye Serbia

Onrustig nieuws. Kosovo heeft zich afgescheiden van Servie. De oorlog daar van negen, tien jaar geleden ligt op de een of andere manier nog vers in het geheugen. Was het niet het begin van de nieuwe tijd dat onze grenzen maar eens dicht moesten en de vluchtelingen niet meer welkom waren en maar in hun regio moesten blijven?

Dat de Kosovaarse Albanezen opgetogen zijn kan ik geloven. En dat Serviers dat niet zijn ook. De Russen zijn bang zijn voor een kettingreactie in vergelijkbare staten. Wat gaat er nu gebeuren? Sinds gistermiddag speur ik internet al af naar reacties, alsof zo mogelijk naderend ramspoed te voorkomen is. Vandaag komen de reacties breder los. Kosovo heeft geen economie, geen grondstoffen, geen handel, alleen drugsmaffia, hoe kan zo'n staat bestaan? roept de Russische ambassadeur. 'Eerste moslimstaat in Europa', kopte een krant. 'Onze' minister Verhagen heeft nog geen standpunt. Hij is voor stabiliteit en wacht af.

Voorlopig verlaat ik me op Joost Lagendijk, GroenLinkser en Kosovo-rapporteur namens het Europarlement, die erbij was in Pristina. Niet dat het er iets toe doet, maar ooit werkte ik met hem in een uitgeverij vol GroenLinksers, die allemaal de politiek in wilden. Aan de lunchtafel bespraken we dagelijks de literatuur, de politiek en de liefde. Nu is Joost met een Turkse journaliste getrouwd en Vriend aller Turken, las ik vorig jaar ergens. Hoe zich dat tot Kosovo verhoudt moet ik nog uitvinden. De Telegraaf meldt: 'Lagendijk heeft vertrouwen in de Kosovaarse premier Hashim Thaçi. „Dat is een slimme vent, hem moet het wel lukken.” Lagendijk prijst hem voor de verklaring die hij zondag in het parlement aflegde, waarin Thaçi veel nadruk legde op het plan van de internationale gemeenschap voor Kosovo. Belangrijke onderdelen daarvan zijn de rechten van de Servische minderheid en de bescherming van de Servisch-orthodoxe kloosters en kerken. „De Kosovaren beseffen heel goed dat die opstelling nodig is voor steun vanuit de Europese Unie”, aldus Lagendijk.'

De Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Frankrijk, Italië en Duitsland hebben Kosovo erkend als onafhankelijke staat. Maar Spanje, Roemenie, Cyprus en Slowakije doen het niet. Zij zijn bang dat hun minderheden, zoals de Basken, ‘Kosovo’ als een volkenrechtelijk precedent zullen beschouwen. Belgrado heeft zijn ambassadeurs teruggeroepen uit Washington, Ankara en Parijs. Ach, ik hoef het niet allemaal samen te vatten, u volgt het wel op het nieuws.