'Gouden trio', schrijft ze

RoRo7 gaat verhuizen. De bofkont. Ze krijgt een nieuw mooi ruim schoon huis midden in oud-Amsterdam. En geld toe. Ze stuurt af en toe mailtjes rond met verzoeken om hulp. Vandaag mochten we helpen inpakken. Boeken. Ik deed de fictiekast, de kinderboekenkast, de Surinaamse kast en de laden bladmuziek. Alles heel systematisch, met kamernummers, rugnummers en alfabetisch.

Verhuizen is kwetsbaar, want al die fijne vrienden van je gaan zich tegen jouw zooi aanbemoeien. Diep in hun hart vinden ze dat alles wel weg kan. Het eerste uur houden ze zich nog in en zijn ze vriendelijk behulpzaam, maar na verloop van tijd gaan ze foute grappen maken.

Een wonderlijke herinnering kwam langs toen RoRo7 een roze bloesje met pofmouwtjes liet zien. Bloesje mocht niet weg, was van oma geweest. Zoiets had ik ook gehad, toen ik een jaar of zeven was, roze met bloemetjes, de bovenkant van de babydoll die ik 's nachts droeg. Met donkerblauwe biesjes en een donkerblauwe pofbroek. Ik heb nooit geweten dat iemand anders die dingen droeg dan wij. Maar blijkbaar was dat niet alleen usance in Emmen, maar ook in Oegstgeest. RoRo7 had dat ook: soms vergat je die pofbroek uit te trekken en had je hem onder je rokje op school nog aan. Dan schaamde je je! Ik herinnerde me ineens dat ik hem een keer op school (tweede of derde klas lagere school) nog aan had, dat ik er in gepoept had en dat het vreselijk stonk. Trauma.

Er komt zoveel verleden langs. Ook idioot veel lesboboeken uit de jaren tachtig. Dat waren nog eens heftige aankopen, vooral de eerste instructieve boeken over lesbische seks met knullige potloodtekeningen. Dat was nog ver voor de tijd dat SM in zwang raakte en vanilleseks uit. Voor de andere inpaksters, aanmerkelijk jonger dan RoRo7 en ik, waren wij hilarisch historisch.

Gouden trio? Gouden duo zul je bedoelen. Na twee uur kon ik echt niet meer. Bij het bierdrinken na afloop was ik al lang weg.