Wind mee

Het was dan wel laat dat we klaar waren, maar vandaag hadden we de wind mee. Letterlijk en figuurlijk. Vanavond nam ik niet de Admiraal de Ruyterweg, maar zwééfde ik met de wind in de rug door het Westerpark. Dat het inmiddels alweer aardedonker was deerde ineens niet. Ik was gewoon trots op ons, met name op Vinnie en Lizzie. Zulke dagen wil je wel meer. Iets nieuws bedenken, opfrissen, nieuw elan, van die dingen, en dat dat dan ook gebeurt, gewoon, omdat je het wílt.

Graag zou ik nu alles uitleggen over content management systemen, over doe steeds meer functies uit het grafisch proces verdwenen zijn (zoals de zetter en de lithograaf) en dat we op het punt staan weer een functie te minimaliseren. De vooruitgang die niet tegen te houden is. Zo ver is het bij ons nog niet, maar wel bijna. De opmaak wordt steeds meer gestandaardiseerd. Vandaar dat we besloten hebben snel nog even de vormgeving een boost(-je) te geven.

Boekblad verschijnt volgende week donderdag in de brievenbussen, maar mijn eigen lieve lezerschare (bestaande uit ca 20 à 30 mij deels onbekende personen) mag al een blik werpen in ons opgeflufte blad. Pagina 4. Vast de foto die JR drie dagen geleden maakte zien. Die van Annette P. (rechts) heeft hij ook gemaakt.