In de fotoboeken bij Moeders zaten bovenmatig veel Koninginnedagfoto's. Het Oranjegevoel is er blijkbaar al jong in gehamerd. 's Morgens kregen wij oranje rokjes aan en werd plechtig de vlag gehesen. Wij hadden een vlag met de plechtige oude kleuren: oranje-blanje-bleu.
Toen wij heel klein waren hadden we andere rokjes: rood-wit-blauw van crepepapier. Deze oranje waren van stof. Ik herinner me dat ik het heel genant vond, niemand anders droeg oranje rokjes, maar toch liep ik er blijkbaar in. En als je op de middelbare school zat hoefde je blijkbaar niet meer.
We woonden gezien de foto net in Angelslo, een nieuwe moderne woonwijk met honderden rijtjes en duizenden huizen met louter platte daken. Schuine daken waren toen taboe. Ons nieuwe huis was saaier dan het oude huis in het centrum, maar wel groter. Het heette 'herenhuis', in tegenstelling tot de andere woningen die voor 'arbeiders' waren. Aan die titel van het huis ontleende ik veel klassebewustzijn. De andere rijtjeswoningen waren veel kleiner. Ons rijtje had drie verdiepingen en er waren er maar drie van die rijtjes.
Emmen was in de jaren zestig een van Neerlands eerste groeikernen. Angelslo was een hypermoderne wijk, voorbeeld voor heel Nederland, met alleen huizen met platte daken, en met voor alle burgers een klein tuintje en grote openbare grasvelden. Ik denk dat dat heel idealistisch van opzet was. Ik vond het niet zo fijn om tussen de 'arbeiders' te wonen. Iedereen at er groente uit de reclame. Op woensdag rook de hele wijk naar rode kool. Wij aten dan ook rode kool.
Ook op de foto: onze eerste auto, een Opel Record, met nummerbord VK-97-15. Het Frau-und-Auto gevoel is toen al begonnen. Hani501 vindt dat ik de jeugdfoto's moet scannen. Ik weet het. Toch vind ik ze leuk, ook onscherp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten