Et omnia vanitas!

In het kader van de foto van Frances en mij boven het redactioneel, die nooit helemáál naar mijn tevredenheid is omdat ik vind dat ik er zo raar en oud op sta, maar wat wil je naast een jonge blom, hebben we besloten tot elk kwartaal een nieuwe fotoshoot. Voor de traditie.

De eerste keer waren we overwerkt geweest en kon de fotoshoot alleen om half negen 's morgens, wat niet echt bevorderlijk was voor de gewenste frisse look & feel. De tweede keer had ik griep.

Nu was het echter een gewone werkdag. En Hani501 kwijt zich altijd blijmoedig van haar taak. Maar toen ik vannacht thuis kwam uit Ermelo, helemaal doorgeouwehoerd, lag de contactsheet in de mail. Nee, schreef ik terug, nooit! Frances is beeldschoon, maar ik sta er wéér raar en oud op. Vanitas vanitatis, et omnia vanitas! Het was al half twee.

Maar de ochtendstond heeft goud in de mond. Nu ik vanochtend nog eens kijk valt het geloof ik allemaal best mede. En Frances mag dan jong en beeldschoon zijn, haar heeft ze niet zo veel. En in het licht van de traditie is het echt een goede aflevering. We nemen foto nummer 03.