Alarming how charming

Vandaag een zeventigjarige legende ontmoet. Feico D. had nog gewaarschuwd nog hoe 'charming' hij was. Ach, had ik stoer geantwoord, Feico, ik geloof niet dat ik daar erg gevoelig voor ben. Had zelfs nog geprobeerd het werk uit te besteden, maar dat was niet gelukt. Klis had gezegd dat hij hem persoonlijk kende en dat dat het een dominante hork was. Nee, hij wilde het niet overnemen. Dus niet zeuren, zelf doen.

Twee uur lang mag ik tegenover deze Peter Mayer zitten en vragen stellen. 'Take youre time,' zegt hij geruststellend als ik er niet helemaal uit kom. En: 'You're in charge.' En: 'You're asking important questions'. Soms aaide hij mijn hand.

Na mij kwam Hani501 om foto's te maken. Ik bleef nog even hangen, maar dat had werkelijk geen zin en toen ging ik maar de stad in, zwerven, nieuwe glimmende oorbellen kopen. Wat moest ik anders? Hani501 te eten vragen. Allebei zweefden we een beetje. En samen zongen we, bij de Ierse stoofschotel (zonder meirapen):

He looks pretty / Oh so pretty / He feels pretty and witty and gay / And I pity / Any girl who isn't me today

He is charming / Oh so charming / It's alarming how charming he feels / And so pretty / That I hardly can believe I'm real

See the pretty girl in that mirror there? / Who can that attractive girl be? / Such a pretty face / Such a pretty dress / Such a pretty smile / Such a pretty me!

I feel stunning / And entrancing / Feel like running / And dancing for joy / For I'm loved / By a pretty wonderful boy...