Pindasoep à la Lucie Theodora

Picknicken zit er nog steeds niet in, vanwege het gebrek aan lente, maar we hebben allemaal grote behoefte aan Warmte, Gezelligheid, Saamhorigheid en meer van die dingen, Dus heb ik gisteravond in een moederkloekbui een pan pindasoep gebrouwen.

Dat komt zo: in de receptie van de drukkerij waar wij boven bivakkeren ('n echt mannenbedrijf) zitten sinds mensenheugenis Margriet en Mildred, twee mollige receptionistes. Achter hun receptie bevindt zich de kantine, maar de catering is al jaren geleden afgeschaft. Er is een snoepautomaat en een tosti-ijzer. Tot niet zo lang geleden prepareerden Mildred en/of Margriet eens per week een joekel van een pan met zelfgemaakte soep, die zij voor 1 euro per kop aan de mannen verkochten. Echte handel. Toen wij er ineens bij kwamen bleek de pan te klein.

Mildred is Surinaams. Haar specialisme is pindasoep. Tegen mij is ze soms wat stuurs, maar RoRo7 die een jaar of wat in Suriname bivakkeerde weet haar altijd tot vrolijke conversaties te bewegen. Vorige week vroeg ze Mildred of ze niet weer eens aan soep zou kunnen denken, en dat we haar pindasoep zo missen. Toen bleek dat die euro vaak niet betaald werd en dat ze er daarom mee gestopt waren. Nee, ze was niet meer te bewegen.

Zeven recepten geprint. En toen maar gefabriekt met wat er in huis was, want in pindasoep kan werkelijk alles. Uien, knoflook, sambal, gember, komijn, paprika, wortel, tomaat, aardappel, bouillon (dit alles pureren), pot pindakaas met stukjes noot, ketjap, suiker. En als afmakertje: sperziebonen, taugé en verse koriander. Mmm. Mildred, van wie ik het fornuis moet 'lenen', heeft al gegeten en wil geen soep. Toch komt ze steeds kijken en vraagt ze naar het recept. Ze is best onder de indruk, al vindt ze wel dat ik een volgende keer Surináámse pindakaas moet nemen. Die is pittiger.

De pan gaat schoon op. En dan wil iedereen een slaapje doen.
Foto: Vinnie op zijn iPhone.