De mal 'professionaliteit'

Nichtje is co-assistent. Ze is van slag. Het was haar laatste dag op Chirurgie en er is iemand onder haar ogen dood gegaan. Het went niet. En ze weet niet wat ze met die emoties zal. Kan. Of er ruimte is om dat met de collega's te delen of niet. Als ik haar mag geloven wisselen artsen en co-assistenten maar weinig uit over de emoties die komen kijken bij hun werk.

Ooit heeft ze wel het vak Medische Psychologie gehad, bijvoorbeeld over hoe je slecht-nieuws-gesprekken voert (niet zeggen: 'Wat denkt u zelf dat u hebt?' maar direct: 'Ik heb slecht nieuws voor u, u heeft kanker'), maar het ging/gaat nooit over hoe je omgaat met de emoties die jou zelf bevangen. De verpleegkundigen hebben daar meer vaardigheden over, maar zij heeft het idee dat je daar als arts weer verre van hoort te houden, want je staat in hiërarchie boven hen. Jij moet hen leiding geven. Dus die mogen jouw emoties niet zien, zegt Nichtje. Hebben jullie daar dan geen ondersteuning voor in de opleiding? Is er geen coach? Decaan? Ervaringsgroepje? Niet dat ze weet. Misschien is het er wel, maar als dat al zo is, dan wordt dat niet uitgevent.

Als wijze Tante heb ik gelukkig ervaringen en tips. Tips: mail de schrijfster van het boek De Co-assistent, Anne Hermans. Zelf heb ik dat boek nooit gelezen (uitgeverij Podium, 2007), maar volgens mij schrijft zij over wat haar als een jonge arts in opleiding allemaal is overkomen. Nichtje kent het. Misschien mag je met een keer haar praten. Nee heb je. Of zoek een coach. Als die al niet op je eigen opleiding te vinden is, dan misschien wel elders. Er móeten coaches op dit gebied zijn. Já gevonden: Caroline Buijs.

Het helpt geloof ik ook als ik over mijn eerste baan vertel, toen ik in mijn twenties was, hoe gewaardeerd ik werd, en hoe onzeker is was en steeds onzekerder werd, en niet in staat was daar effectief met mijn baas over te praten. Die wilde best luisteren, maar meteen oplossingen bespreken, en ik moest alleen maar huilen. Het is een heel proces om als slim gevoelig meisje psychologisch je in de mal 'professionaliteit' te voegen, die werk van je vraagt. En daar je eigen authentieke weg in te vinden. Mooi om Tante te zijn.