Oom en Tante

Behalve recepten zijn er meerdere thema's lange tijd niet aan bod geweest. Ik vrees dat dat komt door mijn Complaints of the Arms, Neck and Shoulder. En de dwingende aanwijzing van Fysio om niet meer te bloggen. Ze wist niet wat het was, en zei toch steeds: 'Nou moet je niets steeds met je vriendinnen gaan bloggen', wat mij ergerde omdat je kon horen dat ze niet wist wat het was.

De complaints zijn nog niet over, maar het zorgbudget voor de Fysio is op en ik ben nu overgeleverd aan mijn eigen wijsheid. Tenzij ik ga strijden om de complaints als 'chronisch' aangemerkt te krijgen. Hoe dan ook, mijn hobby is even sterker dan mijn wijsheid.

Bladerend door een van de Fotoboeken des Levens stuit ik op het thema 'Oom en Tante'. Stel je voor dat O. Jan en T. Henny toendertijd liever op het Naaktstrand waren gaan liggen dan ons te bezoeken? Welk jaar is dit? 1965? Ben ik (derde van rechts) een jaar of acht? O. Jan en T. Henny hadden geen kinderen, toen, dus misschien vonden zij dat rijtje van zes bij ons ook wel eens veel te veel van het goede. Of ze hielden heel veel van ons en hunkerden altijd als ze ons zagen naar eigen kroost. Geen idee.

Ooms en Tantes zonder kinderen vonden wij enorm zielig. Van die Ooms & Tantes hadden wij er meerdere. Want Vati en Mutti kwamen zelf ook uit kinderrijke gezinnen. O. Teun en T. Bep hadden geitjes, waar Mutti heel meewarig over deed. O. Jan en T. Henny kregen uiteindelijk toch een Zoon. Een keer heb ik deze Neef op een verjaardag van een Heel Oude Tante gezien. Toen leek hij een beetje op Elvis Presley. Was ik trots op zo'n buitenissige Neef!

Mooi op deze foto is de afbeelding van de Westertoren. Want ook al woonden we te Emmen (Dr.), Vati had mooi wel in Amsterdam gestudeerd en op kamers gewoond aan de Keizersgracht. Dat gaf onze burgermanswoning toch enig cachet. Deze prent hangt nog steeds bij Mutti in de kamer. Het passe-partout is inmiddels helemaal geel en bruin uitgeslagen. Ik vraag me af of Broerlief en ik later om de prent gaan strijden.

Herinner me ineens dat we vorig jaar mei met de redactie op visite bij de christelijke boekhandel te Ermelo waren, waar de oma nog achterin de winkel woonde in een interieur, dat ontzettend aan het onze van vroeger deed denken. Nu zie ik dat alleen de tafel precies hetzelfde was. En de stoelen van de Ermelose oma zijn sindsdien waarschijnlijk wel een keer bekleed. Onze stoelen waren donkergroen. Zuslief heeft er nog een van, die ze lichtblauw heeft laten herbekleden.