Mika

Dit is mijn eigen laatste hondenfoto. Plaatje van Mika, de nieuwe hond van Zuslief in Kirch Kogel. Ik dacht dat-ie verloren gegaan was met de verdronken camera, maar het - volgens de camerawinkel door het vocht onherstelbaar gecorrodeerde - geheugenkaartje is nog best leesbaar. Dus al die mooie foto's van de storm op de woest zonnige zondag aan de Oostzee zijn er nog!

Deze Mika kijkt veel liever en met veel vertrouwen naar de fotograferende vreemdeling dan die zwerfhond te Palermo naar Charlotte Dumas kijkt. Mika is dan ook een jonge hond die alleen nog maar nog niet helemaal in het gareel is. Dat valt ook niet mede in een gezin met opgroeiende zonen, maar als je naar deze foto kijk dan denk je toch: met Mika komt het helemaal goed. Negéren luidt het devies. Heel moeilijk, bij zo'n leuk lief wild speels warm beest. Mmm!

Toch is jong en veelbelovend en stralend niet de enige kwaliteit die telt. Ook van een een beetje aangevreten gehavende beetje achterdochtige hond kun je heel veel houden. Dat is een mooie gedachte voor deze vrijdagmiddag.