Zeilen

Als ik vertrek om half drie is er nog geen greintje file richting Utrecht, maar net wanneer ik de vluchtroute N207 voorbij ben kom ik vast te zitten in een file die alras uitgroeit tot 13 km. Er is iets naars gebeurd bij De Meern. Ach, wat is een uur vertraging op een mensenleven. Nu ken ik gelukkig de route door Woerden en de scholieren in die Vinexwijk zijn al vrij.

Omdat ik zo van uitstapjes houd heb ik overal in het land herinneringen. Behalve dat Zuslief vele jaren in Woerden woonde en wij daar de hele omgeving wel tig keer linksom en rechtsom bewandeld hebben, heb ik ook een sentimentele snik in Wilnis, waar ik toen ik in Noord ging wonen een prachtige kano vandaan kreeg. Op mijn veertigste verjaardag. Gezamenlijk cadeau van de vriendinnen.

Nu herinner ik mij - terwijl ik achter een rijtje vrachtwagens tussen de beide Vinkeveense plassen door toer - dat ik daar een paar maandagavonden op zeilcursus ben geweest bij de dameszeilschool Betty Beaufort. Ik had/heb geen talent voor zeilen, of voor klasjes, misschien zou ik het leren als ik op privécursus ging. Het moet heel heftig geweest zijn, die cursus, want op de een of andere manier kan ik me elke oever, elk eilandje en elke doorgang van de Vinkeveense plassen nog heel, heel goed heugen.

Zeg nu zelf: het werken te Capelle lijkt met de dag meer een sentimental journey te worden!