Woonboulevard

Ben ik bang dat het er verschrikkelijk druk zal zijn? Of juist dat ik de enige klant zal zijn? In elk geval heb ik haast geen moed voor Villa Arena, maar nog een keer naar Ikea trek ik niet en kriskras de stad door naar de Pijp, de Overtoom en de Haarlemmerdijk kan ik ook niet aan. Maar ik moet nog steeds een paar lampen en dat smalle kastje naast de piano. Daar heeft Onze Lieve Heer de verplichte vrije dag na Hemelvaart bedoeld. Achteraf valt het best mee. Elke keer dat ik een nieuw attribuut scoor ben ik zo blij en trots, dan is het het toch waard. Maar het blijft iets schizofreens hebben, dat je om je huis ziel & geest & iets gezelligs te geven naar zo'n zielloze omgeving gaat. Nag nag.

Nou ja, de foto is weer goed. Er zijn inderdaad nauwelijks klanten dus elke verkoper stort zich hartstochtelijk op je. 'Ik ben zó enthousiast en hebberig', zeg ik dan, 'ik moet het echt even laten bezinken. Ik kom straks wel terug.' Niet dus.

Maar toegegeven: ik vind een paar goeie zaken, die ik iemand die haar|zijn huis wil opfleuren best wil aanbevelen. Zo is daar de Woonfabriek, waar allerlei merken verzameld zijn. Leuke merken. Ontiegelijk veel is het, maar steeds weer verrassend. Dit is een mooi soort cash & carry, zonder personeel. Je kunt er veel ideeën opdoen. Ook hoog scoorde de firma Kabana Design, die ook het soort Indiase lampen verkoopt waar ik er twee van heb. En er staat nog veel meer dat bij mij past. Er zijn ook van die nepgalerieën, waaronder 'Artdisctrict', waar ik me bijna laat omlullen om Braziliaanse nepkunst te kopen à € 1600. Wel met Audrey Hepburn, dat dan weer wel.

Twee lampen heb ik uiteindelijk gescoord. Geen idee waar ze moeten. En het idee heeft postgevat om een (of twee) Marokkaans nachtkastje(s) te kopen en de huidige basic nachtkastjes zo te stapelen dat ze zomaar transformeren in het felbegeerde kastje naast de piano. Kapot word je van twee uur Villa Arena.