Beschaving

Ik weet niet precies waarom, maar ik heb weinig aandrang om mee te lopen in de Mars der Beschaving. Ik denk dat de gekozen naam me tegen de borst stuit. Alsof alleen beschaafde mensen meelopen. Alsof je onbeschaafd bent als je niet meeloopt.. Ik heb me er niet enorm in verdiept, maar kom wel meer mensen tegen, auteurs, die zich ook niet geroepen voelen. Arnon Grunberg vanochtend in de Volkskrant, Ivo Victoria op Twitter. 

Ik vind het heel naar dat zoveel kunstenaars zich nu in hun inkomsten bedreigd voelen, maar aan de andere kant: hoe erg is erg? Als ik om mij heen rondvraag waar mensen naar toe gaan, als zij uitgaan, dan is het antwoord dat ze vooral naar muziek gaan, naar Stopera, Concertgebouw, Paradiso, Bimhuis. Weinig naar toneel. Toneel schiet er het meest bij in. Daar wordt nu ook het meest op bezuinigd.

Vanochtend nemen Vinnie en ik het nieuws door en discussiëren we over de Mars. Dat de literaire tijdschriften geen subsidie meer krijgen. Voor wie is dat erg? Voor de lezers? Of voor de redacteuren, die er hun identiteit aan ontlenen? Vinnie begint ook al: 'Maar al die experimentele kunst, moet dan dan van onze belastingcenten?'  Hou op, roep ik, hou op met die zin.Ik weet het niet. Want waar gaat het over. Waar gaat er allemaal wél geld naar toe? Van uw en onze belastingcenten? Naar de JSF. Naar de hypotheekrenteaftrek. Dat zijn miljarden. Dat kan allemaal wel. En deze 200 miljoen niet. Het is een politieke keuze: cultuur is niet nodig.