Stil

Thom doet zijn Meditatie op Solder ineens niet meer op de zolder van in de pastorie van de Nicolaaskerk, en niet meer op maandag, maar in het Huis op het Spui, aan de Handboogstraat, dat hoort bij de Lutherse Kerk. En op wisselende avonden. Te beginnen vanavond. Nou vooruit dan maar. Ik was erg gehecht geraakt aan de 'Solder' daar in dat oude pand.

'Ben je uit de Nicolaaskerk gegooid?' giebelt een van de dames. Thom hinnikt een beetje en zegt alleen dat hij blij is dat hij deze plek heeft gevonden.

Het is hier aan de Handboogstraat heel mooi en chique. Pas gerenoveerd en niet te zuinig. Het is fijn weer mee te doen.

Na afloop vraagt Thom altijd bij een kopje thee of iemand nog iets wil zeggen. 'Lucie, jij zegt nooit wat. Je bent zo stil.' 'Ik vind het fijn om niets te zeggen, zeg ik, 'Daarom kom ik hier. Jullie moesten eens weten hoeveel ik doorgaans praat.' Ze kijken me ongelovig aan.

In de tram terug naar huis bedenk ik dat ik misschien wel had kunnen zeggen dat ik het fijn vind weer terug bij hen en me al een beetje aan hen gehecht heb.