Van de reeks droomhuizen langs de noordwestelijke rand van Utrecht bezoeken we er vandaag twee, waarna twee dromen in duigen. Wat blijk ik wat af te kunnen fantaseren bij al die opgeleukte foto's en plattegronden op Funda.
Het huis van dit plaatje staat in Groenekan. De woning die te koop staat blijkt van het hele pand slechts een kwart te beslaan. Wat zou er voor familiegeschiedenis achter deze oneerlijke opdeling zitten, vraag je je af. De makelaar weet het niet. Maar dit huis is veel te kein en veel te duur. Het andere (aan de Vecht) ook.
Aardige mannen, beide makelaars. We hebben een beetje met ze te doen. Wat zal de dynamiek van hun werk anders zijn dan enige jaren geleden. Nu zijn er nauwelijks bezichtigingen en als er al bezichtigingen zijn volgt er maar zelden een bod.
Na de bezoeken (bij ontstentenis van de bolide gaan we op de fiets) zijn we koud en hongerig, eindigen Bobby en ik bij een vegetarische Chinees (met speciale vleesvervangers, geïmporteerd uit Taiwan) waar we veel teveel eten. Om half acht stort ik in slaap en vanaf twaalf uur ben ik klaarwakker. Leermomentje om niet meer na werktijd droomhuizen te gaan kijken. Maar wanneer dan wel?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten