Eindelijk weer m'n vrije woensdag. Die heb ik gemist. Ik ga naar het Stedelijk, mij verliezen in de schilderijen van Marlene Dumas. Het is zo heftig dat ik er maar een beetje langs scheer. Het is niet eenvoudig te benoemen wat het is dat ze doet: ze fileert opgepimpte media-beelden en laat de diepere kwetsbare gepijnigde lagen eronder zien. Zij werkt ook met bestaande foto's, realiseer ik me. Zo totaal anders dan ik. Ik moet nu helemaal anders gaan werken, van mezelf.
Alles is in reeksen neergezet. Dit 'Models' is een reeks naar foto's in een oud boek over vrouwelijke psychiatrische patiënten. Dat is mooi, dat in reeksen werken: het verdiept. Ze heeft ook een reeks Magdalena's gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten