Fietstassen

Boodschappen halen, het is soms geen pretje. Vandaag móet ik van mezelf dingen kopen die al te lang op of kapot zijn. Zoals printerpapier. Hepatodoron-pilletjes. Fietstassen. Een spin voor achterop de fiets.

Een tijd geleden deed ik mijn stoere Batavus-cruiser-fiets weg naar Cas (die hem onmiddellijk heeft laten stelen) en stapte ik over op mijn mountainbike als stadsfiets. Die cruiser was te lui, op de mountainbike zou ik wat energieker fietsen. Voor boodschappen is de mountainbike echter niet handig, dus kocht ik bij de Hema een stel kekke pauwblauwe fietstassen. Ze stonden fantastisch, maar bleken in het gebruik  een maatje te klein. De boodschappen pasten er niet goed in. Dus dat de kekke fietstassen ineens uitgescheurd zijn en alles eruit valt, dat is niet zo verbazingwekkend.

De Hema verkoopt geen fietstassen meer. V&D ook niet. Als ik op fietstassen google kom ik op allemaal high brow dure merkfietstassen terecht die ik ook niet wil. Ga dan naar de fietsenmaker, zegt Bobby. Maar ik heb hier in de buurt geen léuke fietsenmaker, werp ik tegen, alleen die sociale werkplaats. Die heeft geen kekke fietstassen. 

Ik besluit vandaag tussen 17 en 18 uur alle boodschappen te halen waar ik al weken niet aan toe kwam. Les 1 in Symplify Your Life. Einfacher und glücklicher leben. Al die dingen waar je steeds over tobt dat je ze nog moet doen, dóe ze. Nu!  

Nu heb ik zwarte canvas tassen van de sociale fietsenmaker. Er staat een andere klant (v) die tegen mij zegt: 'Wat een leuke fietstassen, die blauwe.' 'Ja', vertelt ik, 'van de Hema, maar stuk.'  Ja, die had zij ook gehad. 'Dan maar deze', klep ik verder, wijzend naar de saaie zwarte canvas tas die de fietsenmaker op mijn fiets monteert. 'Maar het is wel fijn dat hij de tas er op zet'. 'Deze zwarte neemt tenminste niemand mee,' zegt ze opbeurend.