Will vraagt me mee naar de Kennemerduinen. Ja! Ja! We zijn het er over eens: de duinen zijn té ver weg. Maar het is goed dat we toch gaan, want het is fantastisch in de Kennmerduinen. In de zomer is het er vol, maar nu is het zo leeg, er zijn zo weinig mensen. Vooral als we te ver de verkeerde kant op lopen en dan door de woeste duinen zonder paden gaan dwalen op zoek naar de zee.
Grillige landschappen, het einde van de wereld. De wereld is vergaan, er is niemand meer over en wij hebben alleen nog een halve ontbijtkoek. Wat nu???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten